Eén woord van drie lettergrepen
Even moest ik denken aan de TV-serie Tita- tovenaar, heel populair in de begin jaren zeventig.
De laatste regels uit het refrein van dit liedje kwamen langs in mijn hoofd de afgelopen week.
Het ging zo: “En gaat het niet zoals ik wil, dan doe ik dit……en alles staat stil”
De laatste raadsvergadering hadden we het onder andere over de Sloecentrale, stonden ook punten als onderwijsachterstandenbeleid, klimaatadaptatie waaronder de lokale klimaatstresstest op de agenda. Wat staat ons hiermee allemaal te doen? Stikstofprobleem is dramatisch voor de natuur er moeten maatregelen worden genomen. We moeten hierover intensief denken, maar het roer moet drastisch om!
?En opeens stond alles stil…
Opeens hadden we wereldwijd te maken met één woord wat uit drie lettergrepen bestaat, wat opeens iedereen kent en wat vooral alle macht heeft.
Geen klimaatstresstest maar de Corona-stresstest.
Een test op meerdere gebieden. Ga er maar aanstaan als je bestuurder bent, zowel landelijk als lokaal.
Gelukkig is er het RIVM met een lijst aan maatregelen. Bestuurders worden door het RIVM geadviseerd.
Uiteraard zijn er altijd mensen die kritiek zullen leveren, op alles!
Coronavirus veroorzaakte onrust. Iedereen zocht naar houvast. Het virus kwam sneller dan we hadden verwacht.
Zelfs kinderen leven met Ko-ro-na. Ze mogen niet naar school, hun geliefde sportclub en vriendjes. Wat doet dit in de kleine kopjes?
Mensen raken in paniek en gaan hamsteren.
Wie zal ooit begrijpen waarom er een aanslag was op toiletpapier. We zullen naar elkaar wijzen en weten dat ook wij er, zij het groots of iets minder, toch ook aan mee deden.
Ook ik heb wat extra paracetamol, hoestdrank en ook wat meer hondenbrokken in huis. De brokken die onze hond elke dag eet zijn vitaminerijk en alle voedingsstoffen zitten er in!
Een columnist schreef het volgende: “Niet iedereen doorstond de corona-stresstest goed. De bevolking haalde een zware onvoldoende, het virus legde vooral stupide kuddegedrag bloot zoals het hamsteren van goederen die belangrijk noch schaars dreigen te worden”.
In 1918 gingen miljoenen mensen dood aan de Spaanse griep. Afstand houden was de les.
Maar er zal in deze strijd altijd een klasseverschil zijn wereldwijd.
De rijken zijn beter toegerust om zich te beschermen.
De arme sloppenwijken over de hele wereld moeten ook deze crisis doorstaan. Hen mogen we niet vergeten.
Het is erg dat we afstand moeten houden van elkaar, van de dierbare ouderen onder ons. We mogen niet meer op bezoek en zij mogen ook niet op bezoek komen.
Is het niet een tijd van bezinning en reflectie? Want moesten er niet heel veel mensen schaarse vrije tijd vrijhouden voor een bezoekje aan hun oudere eenzame familie, buur of vriend? Waren we niet al jaren bezig met bestrijden van eenzaamheid onder mensen met bijvoorbeeld maatjesprojecten?
Individualisme was al doorgeslagen, want wat hadden we het druk. Hier waren we al ver gezonken.
En alles staat stil…..
We zien allemaal uit naar een Corona vrije wereld. Dat kan als we in onze eigen bubbel blijven.
Hoe lang het gaat duren en hoe diep het zal ingrijpen weten we nog niet. We moeten vertrouwen op leiders die ons door de strijd heen willen leiden.
Dat we in “de wereld na Corona” vooral samen zullen blijven doorzingen vóór en in de bejaardenhuizen, dat we blijvend waarderen dat wij onze naasten kunnen bezoeken zo vaak we willen.
Steeds weer dat oprechte applaus laten horen en een eerlijk gepast salaris geven aan die mensen die we zo hard nodig blijken te hebben. Mensen in de hulpverlenende en verzorgende beroepen, het onderwijs, kinderopvang, een conducteur en de vuilnisman of vrouw etc. Dat zij blijvend gewaardeerd zullen worden.
Dat dát zal blijven
Dat dát de wereld na Corona zal zijn!
?Marjolein Sinke
